Installation | Mirrors and Vinyl
September 2011 | Siin Gallery | Teheran
You see yourself, I see nothing
See you yourself, You are not
I see you, You yourself see you
I am yourself, See you nothing
You are not you see yourself
You see nothing, You see you
I see nothing, Nothing is seen
You see yourself, …
“
تمایل به تغییر جایگاه مخاطب از نقش ناظران منفعل به نقش سازنده، از مباحث مورد توجه در هنر دو قرن اخیر می باشد. این گرایش از اشیاء مینیمالیستی تا هنرچیدمان، طراحی نمایشگاه ال لیسیتسکی تا وقایع آلن کاپرو گسترش یافته است و امروزه به صورت تلفیقی از هنر و تکنولوژی بعضن فضای گالری را هرچه بیشتر از هویت مکعب سفید و تعاریف سالون د رفیوزا جدا می کند، تا جایی که فضای مورد بحث بخشی از محتوای اثر می شود. این هنر یعنی هنر مشارکتی حتی پا را فراتر نهاده تا آنجا که به تشویق و تولید روابط اجتماعی جدید پرداخته و با به بحث کشیدن کاپیتالیسم، در جستجوی چالش های جدید و جایگزین هایی برای ملالت زندگی معاصر می باشد. به گفته ی نیکلاس بوریاد، هنر پشت پناهگاهی تاریخ هنر دهه شصت به پایان رسیده است
“
